LIVING SPACE THEATRE | To idea nomadycznego teatru żywej przestrzeni. Brak stałej siedziby zespół traktuje jako atut – dzięki temu pracują w różnych miejscach i z różnymi ludźmi. Uruchamiają w ten sposób nowe obszary pod działania sceniczne (nie tylko na scenie tradycyjnej, ale także poza nią) organizując m.in. akcje w przestrzeniach publicznych. W swojej twórczości nastawieni są na ekspresję poprzez ciało i ruch. Wobec wielu stawianych granic, przede wszystkim mentalnych, chcą robić coś, co będzie te granice zrzucać. Wybrali taniec, jako formę komunikacji, która pomaga wychodzić poza bariery kulturowe. Również dlatego ich główną inspiracją stała się kultura Romów, która jest przykładem życia poza granicami państw.
Zespół powstał w 2016 roku z inicjatywy Jakuba Margosiaka (absolwent PWST Kraków) oraz grupy absolwentów Wydziału Teatru Tańca PWST w Bytomiu. Od tamtego czasu zespół zrealizował spektakl „Kaj dzias” (w ramach Stypendium Artystyczne Prezydenta Miasta Tarnowa i Gminy Miasta Tarnów), a jego pokaz odbył się m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Tańca Scena Otwarta. Innymi produkcjami teatru jest widowisko „W rytmie maszyny” w przestrzeni industrialnej (Festiwal Industriada 2017 r.) oraz spektakl uliczny „Hey! You!”. Living Space Theatre otrzymał także zaproszenie na rezydencję AgitÁgueda w Portugalii. Mimo, że grupa powstała stosunkowo niedawno, już dostaliśmy oficjalne zaproszenia od zespołów, teatrów i festiwali między innymi z Armenii, Czech, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii, które zaciekawiły się naszą ideą i chcą nawiązać współpracę.
„KAJ DZIAS” | Spektakl inspirowany jest kulturą romską. Ten barwny kolaż muzyki, pieśni, tańca i tekstów o historiach Cyganów i aktorów jest dla widza niezwykłą szansą poznania innego świata. Wydobywamy w nim na wierzch wyjątkowość tradycji romskich, ale jednocześnie ukazujemy obraz zupełnie przeciwny – ludzi gorszego sortu, którzy zasłużyli sobie na hejt i nienawiść. „Kaj dzias” (po romsku „dokąd idziesz”) to nie tyle próba przeniesienia cygańskości na scenę, ale także zadania sobie pytania o to, dokąd zmierzamy jako młodzi ludzie? Oni podróżowali bez określonego celu, a czy my ten cel musimy obierać? Jakie są nasze cele i po co nam one?
